Blog Robert Mienstra

Afgelopen dinsdag kreeg ik tijdens mijn afscheidsreceptie als journalist van burgemeester Hein van der Loo de erepenning van de stad uitgereikt.
’s Avonds laat ik hem aan mijn vrouw Jessica zien.
“Kan je met die penning ook mee betalen?”, vraagt ze.
Ik voel een column borrelen.
Maar ja… gestopt.

De afscheidsreceptie vond ik overweldigend. Wat ik lastig vond was dat ik lang niet iedereen de aandacht kon geven die ik had gewild. Het was te druk daarvoor. Ruim 160 mensen. Iedereen excuses daarvoor.

Het was overweldigend, de speeches, de erepenning, een auto vol cadeaus, voor een jaar drank, tientallen kaartjes met de meest ontroerende teksten en wensen, Prachtige gedichten van Wim Trieller. Planten om tussen mijn geraniums te zetten. En een vol pensioenfonds. Daar heb ik inmiddels een gimbal (stabilisator voor de telefoon) en een drone voor aangeschaft om mooie filmpjes te maken.
Maar ja, ik ben 70. Ik snap niks van die apparaten. Dus vlieg ik mijn kleinzoon dinsdag in voor hulp.

Ook een opvallend cadeau: een mok met de afbeelding van Trump. Wat heb ik al die jaren verkeerd gedaan?
Mijn vrouw Jessica ziet de mok: “In de vuilnisbak daarmee. Wacht effe ik gooi hem uit het raam.”
Ik weet hem te redden. Trump staat nu tussen mijn onderscheidingen in.

Iedereen bedankt voor een fantastisch afscheid. Overweldigend en beduusd makend. Woorden schieten mij zelden tekort. Maar nu wel. Allemaal zo bedankt!!

Ik bezocht op de middag van het afscheid Bert Gijsberts. Hij ligt helaas weer in het ziekenhuis en kon dus niet komen. Dus ik ‘s middags naar hem toe op ziekenbezoek. Hij leerde mij – zoals zo vaak – een belangrijke les: “Je netwerk gaat wegvallen. Dat moet je zelf gaan onderhouden.”
Dus als er mensen zijn die nog een keer koffie met me willen drinken: mail@robertmienstra.nl

Ik betaal. Ik heb nog wat over van het pensioenfonds.

En nog maar een keertje, want ik ben trots.

De Boer Burger Beweging (BBB) is procentueel de grootste partij in Almere geworden. Gezien vanuit de Provinciale Statenverkiezingen.
We hebben in Almere volgens mij twee (stads)boeren, dus daar komen de stemmen van die 10.000 Almeerse kiezers op de BBB niet vandaan.
Ik verwacht dat binnenkort de eerste klompenwinkels in Almere hun deuren gaan openen. Dat wordt een leuk geklepper in de stad als die 10.000 Almeerse BBB-kiezers op hun klompen door de stad gaan.
Al hun kinderen in boerenkielen naar school. Leuk.

Is Almere dan veel boerser dan ik dacht?
De BBB vindt van wel: ‘Gezond verstand voor een gezond platteland’ kopt de verkiezingssite van BBB-Flevoland. Dat vinden dus die 10.000 Almeerders ook.

De helft van de Flevolanders woont in Almere. En toch komt het woord ‘Almere’ maar twee keer voor in het verkiezingsprogramma van de Flevolandse BBB: ‘BBB zal zich hard maken dat de ontsluiting zich aanpast aan de groei van Almere en de rest van Flevoland.’

En:
‘BBB signaleert dat zuidelijk Flevoland bestaat uit Almere “stad’’, Oostvaardersplassen “natuur” en Zeewolde “dorp en landbouw”. Ieder met zijn eigen uitdagingen en doelstellingen. Dit is een grote opgave, zowel in bouwopgave als energie opwekken. Daar waar het mogelijk is zullen wij ondersteunen om deze doelen te bereiken.’
(Let wel, stad staat tussen aanhalingstekens, wat betekent dat je iets anders bedoelt)

Daar moeten de Almeerders het dus mee doen bij BBB.
Nou, bij het onderwijs moet er wel een tandje bij: ‘scholen moeten op boerderijbezoek gaan en er moet boerderij-educatie komen op de scholen’, meldt het verkiezingsprogramma.

Het gaat druk worden bij die twee Almeerse boeren.

Wat de BBB uiteindelijk voor al die Almeerders gaat betekenen, is mij volstrekt onduidelijk. Ik kan niet wachten op de gemeenteraadsverkiezingen van 2026.
Ik ben al aan het sparen voor een tractor voor de deur. En voor leuke klompjes voor mijn kleinkinderen.

En als de BBB het voor het zeggen krijgt in Almere, dan krijgen we gewoon onze malse rundvleesbitterballen weer terug bij de Politieke Markt in het stadhuis.
Dan hebben we het concreet wel ergens over.

De plaatselijke harmonie ontving de nieuwe burgemeester Hein van der Loo woensdag 8 maart in de hal van het stadhuis.
Om hem toch een beetje dat Zwijndrechtse gevoel te geven.
In de Burgerzaal werd Hein ontvangen door 100 belangrijke Almeerders.
Dat was de bedoeling.
Presentatrice Tanja Jess leidde de avond.
Vanaf een treurig, klein, kaal podiumpje ergens achteraf in de hoek van de zaal.
Niemand luisterde.
Jess werd overstemd door een luid geroezemoes van het publiek in de zaal.
Ze stond er maar verloren bij.
Vooral omdat iedereen rond de bar bleef hangen en de eerste dertig meter voor Jess leeg bleef.
Een zangeresje wilde de aanwezigen het Almerelied leren.
Waarvan Jess zei dat ze het helemaal niet kende.
Lekker voorbereid dus.
Er werd nauwelijks mee gezongen.
Hein kwam de zaal binnen en werd vooraan, aan de zijkant aan een statafel neergezet waar hij moest luisteren naar mensen die de stadsdelen vertegenwoordigden.
Hein stond daar moederziel alleen.
In het donker.
Niemand zag hem staan.
Arme Hein.
Een man die in de volgspot hoog in een zetel op een groot podium had moeten zitten.
Met bloemen, vlaggen en ballonnen en slingers.
Na een half uur hielden mijn collega Marcel en ik het voor gezien.
Met als belangrijkste argument dat er niet eens bier werd geschonken.
Wat een treurnis.

In Flevoland heb je het clubje Flevolandse zakenvrouwen. Dat kiest ieder jaar het zakenmeisje van het jaar. U voelt hem al, ik moet er weinig van hebben.

Dan is er nog een tweede prijsje voor de dames: De Vrouw in de Media Award. Met de Vrouw in de Media Award willen de organisatoren vrouwelijke experts en rolmodellen aanmoedigen om zichtbaar in de media te zijn en redacties aanmoedigen om hen vaker dat podium te bieden.

Dus als ik een reactie wil hebben op een onderwerp, moet ik eerst kijken of de te interviewen persoon een rokje aan heeft, en dan pas kijken of ze er wat zinnigs over te zeggen heeft.

Nu wil ik niet beweren dat de Flevolandse Zakenvrouwen een overgewaardeerd brei- en haakclubje is. Maar waarom de sekse zo promoten als aanbeveling voor expertise? Bovendien, als een vrouw wat te melden heeft, dan kan ze gewoon de redactie van de krant bellen, mailen of appen. Verder zit ik een beetje met het hij/zij/hun/hen/x. Ben je man, maar voel je je vrouw, mag je je dan ook meedoen aan die De Vrouw in de Media Awards, kan je dan ook Zakenvrouw van Flevoland worden. Geen idee.

Uiteindelijk kan je voor alle categorieën wel zakenclubjes initiëren: zakentransgender van het jaar, zakenmigrant van het jaar, de zakenmigrant in de media award. Ik noem maar wat.
En de woorden zakenman of zakenvrouw zijn in deze tijd toch zo achterhaald en not done.

Zakenmens!!

We hebben het fiasco van de Floriade nog maar net achter de rug, of het volgende spektakelstuk dient zich aal aan: Het Kunstmuseum.
De raad gaat er pas in de zomer van 2023 een beslissing over nemen of het museum doorgaat. Maar… het Kunstmuseum staat organisatorisch al helemaal in de steigers. Het point of no return lijkt al gepasseerd.

Het college riep: ‘de beslissing van het Kunstmuseum laten we over aan de hele raad.’ Maar tot nu toe staat die raad aan de zijlijn naar weer een slechte wedstrijd te kijken. Het college had in oktober al de businesscase in handen en weigerde in december dat document aan de raad te overleggen. Na druk van de oppositie werd het uiteindelijk toch openbaar. Met de bijsluiter dat het college er nog een second opinion over gaat vragen.

De raad was toch aan zet? Waarom werd in oktober die businesscase door het college onder de pet gehouden? Waarom weigeren om het document vrij te geven? Nu blijkt dat die hele Kunstmuseumorganisatie al klaar is, is glashelder dat er op de achtergrond in het stadhuis een Haarlemmerdijkie was: Mokums voor ‘in de maling nemen.’ Alles is al geregeld en de raad heeft het nakijken.

Wat is er al klaar voor het Kunstmuseum? Lees:https://www.almeredezeweek.nl/nieuws/algemeen/54966/kunstmuseum-organisatorisch-al-helemaal-opgetuigd

“Dat Kunstmuseum wordt dezelfde ellende als de Floriade”,  zegt mijn vrouw Jessica tijdens de koffie op zaterdagochtend. “Ik las jouw stuk en dat van Omroep Flevoland over die plannen (businesscase – Robert), daar staat in dat ze 200.000 bezoekers per jaar verwachten. Waarvan 80.000 uit Almere, da’s een derde van de Almeerse bevolking. Van welke planeet komen die wethouders? Het zijn allemaal koekenbakkers in de politiek die zo nodig weer een dure drol moeten uitpoepen. De Floriade begon met 10 miljoen, dit Kunstmuseum met 63 miljoen. Dus dat museum wordt uiteindelijk 6x zo duur als de Floriade : 600 miljoen. Ik geef het je op een briefje. Hebben ze hier de geldpest?”
(lees dit hardop met een Amsterdams accent, en u hoort mijn Jordanese vrouw)

Tot zover haar analyse over de businesscase van het Kunstmuseum. Geen speld tussen te krijgen.

Toen ik de businesscase van het Kunstmuseum las, verving ik het woord Kunstmuseum door het woord Floriade.
En inderdaad, mijn vrouw heeft gelijk, beide plannen lijken enorm op elkaar. Wishfull thinking over het aantal bezoekers dat nooit gehaald gaat worden. Een op de drie Almeerders jaarlijks naar het Kunstmuseum? Hoe bedenk je het?

De cijfers zijn onder meer gebaseerd op die van museum Boijmans in Rotterdam.
Jessica en ik deden ooit een dagje 010. Lekker struinen op de Lijnbaan, rondvaartje met de Spido, de iconische brug over de Maas bekijken, naar de Kuip en… ook Boijmans bezoeken.
Boijmans lift mee op de toeristische aantrekkingskracht van Rotterdam. Dat geldt ook voor museum de Fundatie in Zwolle. Geweldige historische binnenstad. En natuurlijk het Herman Broodmuseum. Kortom een dagje uit.

Wat ga je doen als je een dagje Almere doet? Voor 12,50 euro per kaartje naar het Kunstmuseum en dan? Naar de Primark? Ik zou het verder niet weten. Dus de toeristische bezoekers van buiten Almere gaan naar het museum en zoeken daarna in no-time de nooduitgang van de stad. Op naar Amsterdam. Een half uurtje. Van enige spin-off voor de Almeerse ondernemers zal geen sprake zijn. Net als bij de Floriade.

“Koekenbakkers”, moppert Jessica nog na, “Koekenbakkers met de geldpest. En laat die letters ‘n’ en ‘s’ maar weg uit dat woord Kunstmuseum.”

Nu de Floriade weer volop in het nieuws is, belsoot ik zondagmiddag 18 december eens rond te kijken op het Floriadeterrein. Ik kon er zo oplopen door op een rode knop te drukken waardoor de slagboom open ging.

Even verderop staan wel hekken, maar er is van alles te zien. Behalve beveiliging.
Het ligt er wel troosteloos bij:

Maar…
Over drie dagen moet de boel leeg zijn, 21 december. Dan is er nog wel een hoop te doen.

Dit gebouw staat er nog in volle glorie.

En wat te denken van de kassen:

Hier staat langs de allee ook nog van alles:

Even telelens erbij. Vlak bij Haddock staat ook nog iets. Moet dat niet weg?
En het gebouw van Haddock zelf? Wacht effe, Haddock zelf staat op gemeentegrond, er is dus nog hoop dat dit iconische, historische gebouw van Philippe van Thiel kan blijven bestaan.

En hier? Moet dat ook niet weg? Het lijkt het Italie-paviljoen te zijn waar beslag op ligt:

De Floriade BV. is niet meer bereikbaar, de persdienst is opgeheven. Het college heeft geen Floriadewethouder.

Wie kan mij vertellen hoe dit nu verder moet?

De Floriade BV heeft haar communicatie-afdeling gesloten. Als journalisten kunnen we nu nergens meer terecht voor informatie. En het kan nog wel een jaar duren voordat de BV. met haar eindafrekening komt. Maar ze gaan ons niets meer vertellen. Er komt geen persinformatie meer.

Nou ja, er verandert niet zo veel, want vaak was de communicatie-afdeling van de Floriade BV. onbereikbaar of er werd domweg niet gereageerd naar de pers.

Maar neem Hans Bakker, de Floriade-directeur. Die kwam vorige week doodleuk met een evaluatierapport van het evenement. Het fiasco van de Floriade bleek de schuld van alles en iedereen, schreef ik op de website van Almere DEZE WEEK. ‘Met name de coronapandemie, de rol van de media, de gemeente en de Almeerse politiek, maar ook de problemen in het Suezkanaal en de desinteresse van de tuinbouw hebben hierbij een rol gespeeld, is de conclusie in het rapport van de Floriade BV.’

Maar nu komt het…

De raadsleden, die dus ook de schuld kregen van het debacle, hebben het rapport niet ontvangen. Alleen de hotemetoten. En de burgemeester. Na de publicatie van mijn stuk stond mijn telefoon roodgloeiend. Allemaal raadsleden die wilden weten hoe ik aan het rapport kwam. Nou, gewoon van de Floriade BV, in mijn mail.

Twee raadsleden wilden het rapport agenderen op de Politieke Markt. Ze wilden weten waarom de pers het rapport wel gekregen had, en de raadsleden niet, en… wat het college van het rapport vond.
Maar… ze mochten dit niet agenderen. Het college kon niet op de vragen antwoorden, was de reactie. Kortom, het college vindt er niks van. Dat hebben we wel vaker gehoord.

Ik moet bij het rapport én de agendering denken aan iets met struisvogels en zand.