Blog Robert Mienstra

Fotograaf en schrijver Bart Buijs vroeg mij wat ik het mooiste plekje vind in Almere. “Het Kerkuilenpad”, was mijn directe antwoord. “Als ik over dat kronkelende bospaadje fiets met mijn kleinkinderen – op weg naar De Kemphaan – ben ik helemaal gelukkig. Dat is zo’n afwisselend stukje natuur.”
Dus togen Bart en ik naar het Kerkuilenpad voor een fotosessie t.b.v. van en stukje communicatie van de gemeente.

“Wat staat bij jou op nummer twee?”, vroeg Bart.
“De Goomeerbeek”, zei ik. “Daar ontmoeten natuurpracht en foeilelijkheid elkaar.”
De kronkelende Gooimeerbeek stroomt echt. De eerste boswachter van Almere, Herman Hake, vertelde mij ooit dat dat kwam door het kwelwater uit het Gooimeer, en zelfs door kwelwater vanuit de Utrechtse heuvelrug.”

En die foeilelijkheid?
Da’s die berg die er vlakbij opgeworpen is ter ere van de Founding Fathers van Almere. Een slordig opgeworpen  hoop klei, vol onduidelijk onkruid.
Wandelend langs de beek – mijmerend over Almere – stuitten Bart en ik op die ‘berg’. Einde mijmering.
Begin van mijn ergernis.

Lees eerst dit deel uit een vacature van de ASG.

Daarna wordt het de moeite waard, en ga ik los.

De Almeerse Scholen Groep start met de TALENTROUTE.

Als je niet alleen het beste uit kinderen maar ook uit jezelf wilt halen.
Stel dat je in het onderwijs wilt gaan werken. Omdat je je wilt ontwikkelen tot die ene leerkracht die het verschil maakt in het leven van jouw (jonge) leerlingen. Bij de Almeerse Scholen Groep maken we graag werk van jouw ambitie en talent.

Talentroute
Speciaal ontwikkeld door en voor ASG: de mogelijkheid om in nog geen 14 maanden je pabo-diploma te halen. Met deze ambitieuze opleiding, de Talentroute, zorgen we er samen voor dat je startbekwaam bent.

Als jij beschikt over minimaal een hbo-opleiding en door de stevige selectie komt, dan ben je verzekerd van een baan bij de grootste werkgever van Flevoland waar je continu aan je eigen talent én het talent van jouw leerlingen kunt blijven werken.

Uit de het profiel van de kandidaten:

– Je bent bestendig tegen media-aandacht. Het is mogelijk dat het traject de nodige media-aandacht trekt
– Wegens de hoge werkdruk is het niet mogelijk om vrije dagen op te nemen

Arbeidsvoorwaarden:

Je ontvangt aantrekkelijke secundaire arbeidsvoorwaarden én een welkomstpakket met laptop die je gedurende de opleiding kunt gebruiken. Tot slot ontvang je een maandelijkse vergoeding van €800,- bruto en word je begeleid door een persoonlijke coach.

Goed… bovenstaande staat écht in de vacature van de ASG

Als nieuwe leerkracht krijg je dus aangeboden

– een hoge werkdruk
– 800 euro bruto per maand
– een tijdelijke laptop
– geen vrije dagen

En een waarschuwing voor de Almeerse media.

De nieuwe leraren moeten tegen mij en mijn collega-journalisten bestendig zijn.

Konere nog aan toe….

Wel… bij dezen zijn de messen geslepen.

De gehele vacature is hier te lezen.

De politieke markt staat voor iedereen open om te bezoeken. Behalve als de Floriade op de agenda staat. Dan is de boel geheim.

Ik mekkerde daarover.

De politici vielen daar weer over. Van alles werd er naar voren gebracht: je mag van de wet in het openbaar niet over aanbestedingen praten, je mag van de wet niet over de inhoud van de bieding praten, het gaat over geld, dat bespreek je niet openbaar, en, we moeten onze onderhandelingspositie met Amvest sterk houden uit concurrentie-overwegingen.
Klap op de vuurpijl van een oud-raadslid:

‘Jullie redactievergaderingen zijn ook niet openbaar.’ Maar die nam ik niet zo serieus.
Overigens wel een compliment om ons te vergelijken met de politieke markt.

De conclusie:
De Floriadebespreking van afgelopen donderdag was gewoon een zakenbespreking die over euro’s ging.

De grote vraag:
Waarom iets op de agenda van de politieke markt op donderdagavond zetten dat geheim is. Een bijeenkomst die bedoeld is voor de Almeerders die zich op de hoogte willen stellen van wat er in de raad besproken wordt.

De oplossing
Doe dat geheime dan op dinsdagmiddag, in een gerenommeerd etablissement in Blaricum waar leuke Gooise meisjes bedienen. Alle raadsleden een krijtstreeppak aan, kek stropdasje, gepoetste schoenen, en de damesraadsleden in stemmige kokerrokjes (liefst zwart). En zakelijk onderhandelen maar.
Dikke sigaar erbij voor de heren, bonbonnetje voor de dames, en na afloop een netwerkborrel. En dan… op naar de golfclub Naarden. Een balletje putten.
En als alles afgekaart is, dan maak je de boel openbaar met ‘Heren… dit hebben we besloten.’

Dit is de laatste blog hierover.
Denk ik.

Amvest heeft zich de kritiek aangetrokken dat er op de Floriade geen sociale woningbouw zou komen. Althans, van dat laatste maakte de projectontwikkelaar gewag. Volgens de site van Amvest zouden er vrije sector huur- en koopwoningen gebouwd gaan worden.
Zaterdag schreef ik daar mijn vorige blog over. Op de site van Almere DEZE WEEK publiceerde ik. Politici werden boos op mij dat ik daar aandacht aan gaf. Natuurlijk kwam er sociale woningbouw.
Maar Amvest meldde daar niets over.

Wie schetst mijn verbazing… Amvest heeft vandaag, maandag, haar site aangepast. Nu komt er inene weer wel sociale woningbouw.
Ik citeer de site: “Als ontwikkelaar en belegger wil Amvest graag investeren in een levendige woonwijk met duurzame sociale en vrijesectorhuur- en koopwoningen, die voor de opening van de Floriade al voor een groot deel klaar is.”

Gaat lekker daar, die afstemming tussen de gemeente en Amvest. Na bijna een week. Dat gaat nog wat worden.

Kreeg op de redactie van Almere DEZE WEEK een persbericht van Amvest. Met de oude tekst. Die staat morgen in de krant. Die was al gedrukt toen Amvest de tekst aanpaste op aandringen van de gemeente.
Maar uh, het 06-nummer van Amvest dat ik volgens de projectontwikkelaar kon bellen voor meer informatie… dat bracht mij in contact met…. Rijkswaterstaat. Amvest had de getalletjes van het telefoonnummer verkeerd getikt.

Hoop dat Amvest in ieder geval geen fouten gaat maken met kavelnummertjes. Daar hebben we al genoeg ervaring mee bij de Floriade (drie keer).

Voor je het weet ligt de iconische brug inene voor de Harderwijkoever.
Op z’n kop.

“App me maar als deze raadsvergadering weer democratisch wordt”, grom ik naar een gemeentevoorlichter als ik de raadszaal in het stadhuis uitgezet word.

De raad wil in het geheim verder vergaderen over de Floriade. Projectontwikkelaar Amvest mag de Floriade gaan bouwen, maar niemand mag daar iets over weten.
Deruit met de pers.
Om vervolgens een beveiliger bij de deur te zetten.

Hans Everhard van de SP meldde nog net in het openbare gedeelte dat Amvest op haar site had gezet dat er vrije sector huur- en koopwoningen gebouwd gaan worden. “Hoe zit het dan met de sociale woningbouw?”, wilde de socialist weten.
De overige raadsleden, met de PvdA en D66 voorop, wilden daar niet over praten. Het moest in het geniep.
Dus… deruit!

Ik kop de volgende ochtend:
Ontwikkelaar Amvest bouwt dure huur- en koopwoningen op Floriade.

En citeer vervolgens letterlijk de projectontwikkelaar: “Als ontwikkelaar en belegger wil Amvest graag investeren in een levendige woonwijk met duurzame vrije sector huur- en koopwoningen, die voor de opening van de Floriade al voor een groot deel klaar is.”

’s Middags was het huis op sociale media te klein. PvdA en D66 buitelden over elkaar heen om te melden dat wat ik geschreven had, niet waar was. Natuurlijk komt er volop sociale woningbouw.

Sodjeju!!!
Mijn citaat van Amvest was te lezen op https://www.amvest.nl/nieuws/almere-kiest-amvest-om-floriadeterrein-te-ontwikkelen/.
Die Amvest zal toch zeker wel weten wat ze zelf gaat bouwen? Of is die overeenkomst op de achterkant van een bierviltje tot stand gekomen?
En… het staat nog steeds op de site van Amvest.
Weet Amvest dan meer dan de raadsleden?

PvdA en D66 kunnen hun informatie over de sociale woningbouw op de social media alleen baseren op wat in het geheime gedeelte besproken was, dunkt me.
En voorzitter Chris Jansen aan het eind van de vergadering nog roepen: “Alles wat in het besloten gedeelte gezegd is, mag absoluut niet naar buiten komen.”
“Hahahaha”, lachten PvdA en D66, “die Chris toch.”

Je hebt van die vrouwen die vreselijk opgewonden worden van apen. Het Bokito-vrouwtje was er een van. En dat stelde Bokito niet zo op prijs.

Dat zelfde slag van vrouwen doet het nu met de Konic-paardjes en de hertjes in de Oostvaardersplassen. “Het hertje stierf in mijn armen”, huilde laatst nog een Bokito-inspreekster in de Almeerse raadszaal toen zij mocht inspreken over de Oostvaardersplassen.

In het AD werden de Bokitovrouwtjes van de Oostvaardersplassen door een bioloog-psycholoog afgeserveerd: “Zij zien de hertjes als mensen, en de mensen als beesten.”
Kortom er is iets ernstig mis met onze Bokito-vrouwtjes. Boswachters en hun kinderen worden bedreigd. En nu zijn de hekken langs de Oostvaardersplassen opengeknipt waardoor edelherten over de A6 liepen. Ze moesten voor de veiligheid van de voortrazende automobilisten worden afgeschoten.

Lachu zijn nu echt de reacties van de Bokito-vrouwtjes op internet. Ene Greet beweerde dat de boswachters zelf alle hekken hadden doorgeknipt om de Bokito-vrouwtjes in een kwaad daglicht te zetten.
Annalie snikte dat de edelherten helemaal niet dood hoefden, maar dat ze best gevangen hadden kunnen worden op de A6, of verdoofd.
En Betty weende: “En nog steeds hebben de paardjes honger.”

En de tegenstanders? Die riepen massaal op de social media dat de boswachters hun geweren op de Bokito-vrouwtjes hadden moeten richten. En daadwerkelijk de trekker hadden moeten overhalen. Zij zien die vrouwtjes dus ook als beesten. Maar dan weer vanuit een ander gezichtspunt.

Het loopt volledig uit de hand bij die Oostvaardersplassen. Tijd om Bokito daar maar eens los te laten om die vrouwtjes te laten ‘vertellen’ hoe hij over ze denkt.

Almere DEZE WEEK heeft plek voor een stagiaire. We hebben zelfs al een werkplek ingericht. Maar bij de school voor de Journalistiek Windesheim in Zwolle liep ik keihard tegen een muur.

De school voor de journalistiek Windesheim in Zwolle leek mij dus vooraf een goede partner, temeer daar nogal wat studenten van die school in Almere wonen. Regelmatig vragen studenten of ze bij ons stage mogen lopen. Ze kennen onze krant en daar willen ze deel van uit maken. Ze doen af en toe ook vrijwillige snuffelstages.
De telefoon gepakt. Windesheim bellen.

Nou, dat is dus een dingetje. Na 16 dagen proberen had ik iemand te pakken. Ja, als journalist ben ik een volhoudertje.

“U voldoet niet aan de eisen”, meldde een medewerkster van Zwolle waar ik de naam niet van kon verstaan.
Ik: “Jan Blokker zei het al: ‘bij de lokale journalistiek leer je het meest.’”
Zonder naam: “U voldoet niet aan de eisen.”
Ik: “maar ik wil toch onze stagiaire-aanvraag graag toelichten.”
Zonder naam: “U voldoet niet aan de eisen.”
Kortom, een collegiaal en open gesprek met als doel er samen beter van te worden en iets voor Almeerse studenten te betekenen.

Maar de studenten mogen dus niet. Volgens de school voor de journalistiek Windesheim in Zwolle voldoet Almere DEZE WEEK niet aan de eisen. En Almere? Daar leken ze nooit van gehoord te hebben.

Wat boden wij:

1. Volledig geoutilleerde werkplek
2. Een enthousiaste redactie
3. Een redacteur die ruime ervaring heeft met begeleiden van studenten journalistiek van de school voor journalistiek in Utrecht
4. Een redacteur die 30 jaar ervaring heeft als mentor in het onderwijs, dus alles van begeleiding weet.
5. Tal van projecten waar de student mee aan de slag kan. Van onderzoeksjournalistiek, politiek tot wonen en cultuur. En natuurlijk ook ‘kortjes’ leren schrijven.
6. De mogelijkheid cross-mediaal te werken en om het video-kanaal verder te ontwikkelen.
7. En een boeiende, groeiende stad waar je je maar hoeft te bukken om het nieuws op te rapen.

Maar… Almere… onze stad, is zwaar onder de maat voor de school voor journalistiek Windesheim in Zwolle.

Marcel en ik typeren in onze eigen cursussen journalistiek journalisten altijd als: ijdel, lui en dronken. Dat brengen we als grapje.
Daar komt voor de school voor journalistiek Windesheim in Zwolle eentje bij: arrogant.
En dat is absoluut geen grapje.

Inmiddels heb ik de School voor Journalistiek in Utrecht gebeld.
“Leuk dat u belt. Ik mail u meteen ons stagepakket. Heeft u ook nog interesse in een stagiaire communicatie? Ah, leuk. Dan gaan we daar ook mee aan de slag.”

Journalist worden? Kies dan voor Utrecht. Dat lijkt me duidelijk.
Wil je stagiaires? Kies dan voor Utrecht. Dat lijkt me duidelijk.
Zwolle? Waar ligt dat eigenlijk?

Ik liep een blauwtje bij mevrouw Van Garderen

Vlak na de verkiezingen in maart meldde Hilde van Garderen, fractievoorzitter van de winnende VVD, aan de raad dat ze het motto ‘Doen!’ van de VVD ging uitvoeren. En nog wel transparant ook.
De openbaarheid zou niet geschuwd worden bij het smeden van een coalitie.

Poeh, poeh, dacht ik, dat gaan drukke tijden worden.
De volgende dag was er een informateur die snel bevorderd werd tot formateur.
Kijk, de vaart zat er in.

Maar… het is al twee maanden oorverdovend stil aan de overkant. We moeten het doen met geruchten en lekken. Namen van potentiele wethouders ploppen in het circuit op als geruchtmakende popcorn, soms onderbouwd.

Ja, ja, ik had ook een genoeglijk interviewtje met mevrouw Van Garderen zelve in Café op 2. Met als nieuws dat de oppositie ook mag gaan neuzen in het beoogde coalitie-akkoord.
Mijn uitnodiging om heel op z’n VVD’s met een droog wit wijntje (Vouvray Fumee had ik in gedachten) met mevrouw Van Garderen nogmaals wat dieper op de zaak in te gaan, werd met een glimlach rond de rode lipjes afgewimpeld.

En dat was het.

We horen verder niks. Logisch dat je als journalist gespitst bent op de roddels: Herrema afgeserveerd, wethouder Peeters (d66) af door de nooduitgang, VVD wil zware Floriadewethouder van buiten Almere leveren, mevrouw Van Garderen wordt wethouder Kunst en Bomenkap, dan ineens plopt de naam van Fons van der Ham (D66) op als wethouder Economie, vanuit de PvdA-vergadering in buurthuis Parkwijk hoor je inene de naam van Judith Wijnen als potentieel wethouder, ook scheen er ruzie tussen de fractie en het bestuur van de PvdA over de positie van wethouder Herrema te zijn, en hop, alsof het niet genoeg is komt Omroep Flevoland met Jaap Lodders (VVD) aan als Floriadewethouder.
Iemand uit Swifterbant.
Jaja, zwaar en lekker internationaal.

Het kan niet op.

De roddel is nu weer dat de beoogde coalitie gisteren (14 mei) ergens op een terrasje aan het bijtanken was.
Terwijl ik dus een mooie Vouvray uit het Loiredal voor mevrouw Van Garderen koud had staan. Leuk kaasje derbij. Wiegel zou het mij niet kunnen verbeteren.

Voorlopig blijft het dus alleen een gerucht dat VVD, PvdA, D66, GroenLinks en ChristenUnie een coalitie gaan vormen.
Een heel transparant en openbaar gerucht.
En binnenkort is het alweer zomerreces.

.

Vlak bij onze flat aan de Boomgaardweg is ieder jaar een vrolijk veld pinksterbloemen te bewonderen. Zelfs de gemeente vond dit veld wel aardig, want er werd altijd blijgeestig omheen gemaaid. Het veld bleef jaren in alle pracht overeind.

Maar dit jaar… wham, volle kracht vooruit moet Meindert in zijn gemeentelijke motormaaierbolide gedacht hebben. ‘Wat een ontzettend lelijke bloemetjes. Afzichtelijk onkruid!’ Om vervolgens in bijna blinde woede met zijn vlijmscherpe messen in cirkels draaiend de bloemenzee een kopje kleiner te maken. Tevreden draait Meindert daarna zijn sjekkie. Opzouten met die kutbloemen.

Ik weet het, ik schaar mij nu onder de facebookschreeuwers over de kaalslag in Almere (vandaag overigens op de fiets door lommerrijke bossen al mijn journalistieke klussen bezocht). Maar het blijft zonde van de bloemetjes. ‘Wat nou, bijenlint’, dacht ik nog treurig.

En Meindert… hihaaaa, hoor ik hem schreeuwen op het volgende bloemenveld, denkend aan zijn eigen geasfalteerde tuintje waar zijn Miepie straks klaar zal staan met een pilsie.

“Schande, zoals u schrijft over mensen in een gehandicaptenkarretje. Allemaal gelogen”, meldt de heer Otten mij naar aanleiding van mijn laatste column ‘Canta’.
Dat brengt mij bij de vraag ‘hoe ontstaat een column?’

Wel. Ik fiets om kwart voor acht ’s ochtends naar mijn werk over het fietspad door Filmwijk. Ik hoor een hels kabaal, en word gepasseerd door een grijze Canta op topsnelheid. Twee gezette mensen achter het stuur.

Hoe begint mijn column?

Een hels kabaal.
Ik word op het fietspad in Filmwijk ingehaald door een zwaar opgevoerde Canta.
U weet wel, zo’n invalidenwagentje waar doorgaans twee veel te dikke mensen in samengepropt zitten.
Ook in dit geval lijkt er spanning te staan op beide portieren.
Bij het gezondheidscentrum gaat de Canta vol gas door de bocht.
Ik wacht, nee… hoop op kapseizen.

Meneer Otten? Even de leesbril op… de kleur ‘grijze’ had ik nog weggelaten om de privacy van de wegpiraat enigszins te beschermen.
Is er veel verschil tussen mijn column en de werkelijkheid? Nope.
En wat mijn vrouw Jessica zei? U mag haar bellen. Ze zal het herhalen. Maar hoedt u voor andere teksten die zij u zal toe bedelen. Die komen zelfs bij mij niet door de censuur.

En… geachte mevrouw Speer, u reageerde ook… vorige week schreef ik de column ‘Input’ over een blonde mevrouw die tegen Almere te keer ging. Heeft u de leesbril ook op? Ik zat daar zelf bij. De raadsleden verdedigden onze krant nog met verve. Ze hebben zich helemaal herkend in het stuk.

En u? U viel over de kleur van het haar van de desbetreffende dame. Blond was onzin vond u, hoewel u er niet bij aanwezig was. Doordat ik de dame blond maakte, was ik vrouwonvriendelijk. Mevrouw Speer… kan ik er wat aan doen dat die dame hoog blond was.
Mevrouw Speer… de column was qua blonde dame letterlijk geciteerd. Wat betreft fractievoorzitter Hilde van Garderen (VVD) waren de teksten een pastiche.
Oei, pastiche. Moeilijk woord. Heel moeilijk woord. Sorry. Een pastiche suggereert dat het om originele tekst gaat. Een stijlfiguur. In uw woorden: vet gelogen.
In een column: een trucje.

Zo ontstaan dus mijn columns.

Column Canta
Column Input