Luister de podcast, of lees de blog
Elke journalist moet zonder gevaar kunnen werken. Toch wordt meer dan 60% van de journalisten bedreigd. Dit stelt Persveilig, een gezamenlijk initiatief van de Nederlandse Vereniging van Journalisten , het Genootschap van Hoofdredacteuren, de Politie en het Openbaar Ministerie. De organisatie heeft tot doel de positie van journalisten te versterken tegen geweld en agressie op straat, en op social media.
Hoe
zit het in Almere met de veiligheid van journalisten? Door de bank genomen is
die veiligheid wel goed. Maar zo af en toe gebeurt er wel wat. Zo kreeg ik na
een column via de mail onthoofdingsfilmpjes toegestuurd met de mededeling dat
dat met mij ook moest gebeuren. En het mailtje waarin stond dat ze mij vergeten
waren in de gaskamers te stoppen, was ook niet echt leuk.
Ik kwam er achter wie de mailtjes verstuurd had. Ik nodigde de man uit voor een
gesprek in Grand-café Le Baron. Maar hij wilde niet. Daarna heb ik nooit meer
mail van hem gehad.
Vervelender werd het toen er brieven kwamen die ernstiger waren. Met een
substantiële scheldpartijen en dreiging. Ik besteedde er niet zo veel aandacht
aan. Ik sta mijn mannetje wel, vond ik dapper. Totdat er een brief kwam met
dreigingen richting mijn vrouw. Toen was ik er klaar mee en deed melding bij de
politie.
“Je had dat veel eerder bij ons moeten melden”, zei de agent.
Die had overigens binnen tien minuten de ware identiteit van de man gevonden.
De dag daarna werd de man verrast door een bezoek van de politie. Hij kreeg een
zogenaamd ‘stopgesprek’ met als laatste zin van de diender: “Als u niet stopt,
kom ik terug en dan voer ik een heel ander gesprek met u.”
De man liet niet meer van zich horen.
Hulde voor de Almeerse politie.
Ook in het Almeerse stadhuis gebeurt bij de Politieke Markt wel eens wat. Mijn
collega werd er op zeer onheuse wijze – een understatement – benaderd. Hij
slingerde zijn tas over zijn schouder en nam de benen. Wat altijd door de
Nederlandse Vereniging van Journalisten en nu ook door Persveilig wordt
geadviseerd: ga uit het conflict.
Ook wilde een boze man een keer de perstribune in het stadhuis opgaan. Hij werd
tegengehouden door de beveiliging. Die beveiliging staat nu altijd keurig bij
de toegang naar het persvak in de raadzaal.
Wat langer geleden kwam de melding binnen dat een van onze redactieleden ge-elimineerd moest worden. In die tijd lieten we het er ook bij. Dat is nu met Persveilig anders. De organisatie vraagt van de leden van de NVJ om altijd melding te maken van alle vormen van dreiging, geweld of intimidatie die vallen onder agressie. Persveilig doet daar dan onmiddellijk aangifte van.
Ik moet bekennen dat ik in die tijd toch af en toe wel over mijn schouder keek en niet meer de Almere DEZE WEEK-jas aandeed en ik had ook het persbordje van mijn auto af gehaald. Het telefoonnummer van de wijkagent ligt prominent op mijn bureau van de redactie. Je weet toch nooit wat die Almeerse dorpsgekken in hun hoofd halen. En die wijkagent komt ook bij de krant af en toe poolshoogte nemen.
Zoals gezegd, we zijn waakzaam, niet bang en het valt in Almere vooralsnog wel mee als ik het vergelijk met andere steden. Al denkt mijn vrouw daar wel wat anders over: “Een aantal mensen in Almere is niet goed bij hun hoofd”, zegt ze op haar Jordanees als ze de laatste tijd de social media leest. “Een paar malloten is toch weer flink aan het stoken tegen jullie. Je weet nooit wat die dwazen daarmee willen bereiken.”
Maar…. Inderdaad, wij zullen nu in Almere ook intimidatie nooit meer over onze kant laten gaan. We zijn aangesloten bij Persveilig en gaan daar naar handelen.
