Raadslid Hassan Buyatui wilde een debat over het vertrek van VVD-wethouder Jaap Lodders. Die wordt bestuurslid van een jagersclub. Lodders verdween plotsklaps uit de Almeerse politiek. Om persoonlijke redenen. “Ik heb gemerkt dat het wethouderschap een stevige inbreuk doet op je persoonlijk leven en functioneren”, schrijft Lodders aan burgemeester Franc Weerwind.
Terug naar Buyatui. Die wil een debat over het aftreden van Lodders. Hij wil weten wat er aan de hand is. Een flink aantal raadsleden, waaronder alle coalitiepartijen staan hem dat debat niet toe.
Zelden was ik zo verbaasd in een raadszaal.
Je mag hier dus niet bespreken wat je wilt.
Een aantal raadsleden wil met Buyatui dat het debat er komt.
Nee, roept een meerderheid. Buyatui mag dat debat niet voeren.
Hij moet zijn mond houden.
Ruud de Jonge (PvdA) schrijft: “Een ruime meerderheid van de raad vond het een onzinverzoek. Terecht…
Bij deze uitspraak kan ik overigens geen inhoudelijke argumenten vinden. Die geeft De Jonge niet.
Raadslid Michael ter Riet (VVD) schrijft: “Dit was gewoon weer een staaltje hagelschieten van de oppositie in de hoop iets te raken.”
Ter Riet heeft blijkbaar hetzelfde jagersbloed als Lodders in de aderen.
Hier is iets vreemds aan de hand.
Een aantal raadsleden wil debatteren.
De meerderheid ontneemt hen dat recht.
Gaat hier niet de bijl aan het democratisch recht om alles te bespreken wat je wilt? Bepaalt de meerderheid wat zin en onzin is?
“Dit is onzin, dus we praten er niet over.”
Dat doet mij denken aan mijn tijd als leraar.
Had ik het moeilijk in de klas, dan riep ik: “Het is zo, omdat ik het zeg.”
En wie daar tegenin ging, die snoerde ik de mond.
Bepaalt de meerderheid wat de minderheid mag zeggen, vragen en onderzoeken?
Recht van spreken, daar gaat het in de democratie om.
Dat recht werd een aantal raadsleden ontnomen.
Ik ken wel een aantal landen waar dat de gewoonte is in de regering.
En ik ken een stad in Flevoland waar dat nu ook gebeurt.
Even over die privéredenen van Lodders.
Klaagde zijn vrouw dat hij niet elke dag keurig om half zes aanschoof voor de droogkokende piepers?
Zat hij tot diep in de nacht het huishoudboekje van de gemeente op zijn zakjapanner na te rekenen in plaats van aan te schuiven in de echtelijke sponde?
Of was er meer aan de hand.
Zijn argumentatie: “het wethouderschap doet een stevige inbreuk op je persoonlijk leven en functioneren” is niks persoonlijks.
Het is politiek.
Puur politiek.
Het zegt iets over de inhoud van het wethouderschap.
Daar waar de vorige VVD-wethouder Mark Pol met een arm op zijn rug, de stad financieel bestuurde, gaat Lodders er aan onderdoor.
Dat kunnen nooit de piepers van mevrouw Lodders geweest zijn.
Of de lege echtelijke sponde.
Het was de inhoud.
En daar moet Buyatui een debat over kunnen voeren.
Het gonst in het stadhuis van de wildste en minder wilde geruchten waarom Lodders vertrok.
“We zijn een collegiaal en transparant college”, zei formerend wethouder Hilde van Garderen bij de presentatie van haar college.
Had dan transparant die geruchten ontkracht.
Of bevestigd.
Wat ook wel weer leuk was geweest.
Een meerderheid van de raad die over een politiek besluit een minderheid haar democratisch spreekrecht ontzegt, maakt van zo’n collegiaal en vooral transparant college niet meer dan aangeschoten wild.
(Luister hieronder de podcast)
