Ik ben een week ondergedoken om mijn columnboek te voltooien.
12 mei 1998 – 12 mei 2018.
Twintig jaar lang columnist in Almere, en nog nooit een week verzaakt. Beetje trots op. Op naar het zilveren jubileum.
De lol is dat al die duizenden stukkies een mooi tijdsbeeld geven van Almere.
– Almere wil vliegveld bij Almere Hout
– Almere wil kabelbaan naar Amsterdam
– Wethouder Bemmel wil voetbalstadion in Poort
Zwaar gekleurd, maar dat hoort ook zo in columns. Van de malloterie van politieke ideeën die nooit verwezenlijkt zijn, maar wel ooit de krant gehaald hebben, tot woedende ouders waarvan het potentiele vmbo-kind ‘naar het VWO moest’ uit mijn tijd als parttime leraar in het VO.
Vrouwen die de A6 onveilig maakten na de Libelleweek (lezeressen zegden hun abonnement op), en Buurman Karel die in kennelijke staat elke zaterdag het Almeerse fileerde.
Het is moeilijk keuzes te maken uit die duizenden stukkies.
Ik heb er inmiddels 110 geselecteerd, waarvan 20 Buurman Karels. En met pijn in het hart laat ik er een kleine 5000 achter in het archief.
Eind van de week hoop ik het manuscript op te sturen voor de proefdruk.
Nu ik zo bezig ben met het boek denk ik elk moment van de dag aan mijn Buurman Karel. Als eerbetoon hier nog een keer mijn column van 25 augustus 2015 over zijn dood.
Buurman Karel
Van 1998 tot 2002 schreef ik in het Dagblad van Almere 144 columns over mijn Buurman Karel uit Almere Haven.
Een rondborstige Almeerder die van zijn hart geen moordkuil maakte.
Buurman Karel had in zijn huis een bar.
Hij nodigde mij vaak uit aan de toog en onder het genot van een duikbootje becommentarieerde hij de Almeerse politiek.
Wat ik dan weer opschreef.
Duikbootje? Buurman Karel zette altijd een glas bier voor me klaar en een glaasje jenever. Dat glaasje jenever moest dan neer gelaten worden in het bierglas: het spreekwoordelijke duikbootje.
Politici daar moest hij niks van hebben.
Burgemeester Ouwerkerk was voor hem een blaaskaak die hij steevast ‘die dikke’ noemde.
Kortom, Buurman Karel had het niet zo met de heren van de politiek.
Buurman Karel was dus mateloos populair bij onze lezers.
Na het verdwijnen van het Dagblad van Almere kreeg ik nog veel verzoeken om Buurman Karel ten tonele te brengen. Hij sprak vanuit het hart, wat de Almeerder ook voelde.
Vorige week is Buurman Karel overleden.
Ook zijn vrouw Somome was ziek.
Zij overleed drie dagen later.
Zo waren Buurman Karel en zijn Simone.
Twee kisten naast elkaar in uitvaartcentrum Kruidenwijk.
Hand in hand in het leven, elkaar volgend tot na de dood.
Dinsdag 25 augustus 2015
